VERGOEDINGSTHEFFING

01 februari 2022
David CHANTRAINE

Aftrekbaarheid van de kosten voor de verwerving en het onderhoud van een onroerend goed door een Belgische vennootschap. Het Hof van Beroep van Gent heeft op 26 oktober 2021 een belangrijke beslissing genomen waarbij de beloningsleer aan de orde is gesteld.

 In deze rechtszaak heeft rekwirant 100 % van de bouwkosten en van het onderhoud van een woning afgetrokken. Er wordt niet betwist dat rekwirante 20% van dit appartement voor beroepsdoeleinden gebruikte. 

De overige 80% van het appartement is ter beschikking gesteld van de (enige) directeur van rekwirante en zijn gezin om het appartement te bewonen. Rekwirante beschouwt dit als een vergoeding voor de door de directeur verrichte diensten en vordert de aftrekbaarheid van de kosten als beroepskosten.

De belastingdienst heeft deze aftrek van de bouwkosten en de onderhoudswerkzaamheden van verzoekster voor deze flat afgewezen en motiveert deze afwijzing met het feit dat verzoekster niet bewijst dat deze gratis terbeschikkingstelling van de flat voor de algemeen directeur gerechtvaardigd is door de extra diensten die de algemeen directeur heeft verricht. 

De belastingdienst is voorts van mening dat rekwirante niet bewijst dat bepaalde door de algemeen directeur verrichte diensten aanvullend moeten worden vergoed, hetgeen het gratis gebruik van het appartement zou rechtvaardigen. 

De belastingdienst voert voorts aan dat de belastingplichtige niet aantoont dat de arbeidsprestaties van de algemeen directeur zouden zijn toegenomen, dat de omzet van rekwirante daardoor zou zijn gestegen of dat de gebruikelijke marktomstandigheden deze extra salarismassa zouden rechtvaardigen (factor 4).

De belastingdienst in deze zaak betwist echter niet dat verzoekster een beheermaatschappij is met slechts één aandeelhouder en algemeen directeur. 

Deze directeur is de enige die omzet en winst genereert voor de verzoekende partij. Hieruit blijkt dat rekwirante uitsluitend op basis van de arbeidsprestaties van de directeur belastbare inkomsten genereert.

De belastingdienst betwist evenmin dat de directeur daadwerkelijk diensten verricht ten behoeve van verzoekster, die tot de inkomsten van verzoekster leiden.

De algemene vergadering van de verzoekende partijen heeft ook bepaald dat de directeur een bezoldigd voordeel moet worden toegekend bij de terbeschikkingstelling van het appartement voor privédoeleinden. Dit vormt dus een vergoeding voor zijn mandaat als gedelegeerd bestuurder.

Deze materiële voordelen, die besloten liggen in de terbeschikkingstelling van het appartement ten gunste van de directeur, zijn ook als zodanig in de belastingkaarten vermeld.

Het Court of Appeal merkt op dat het systeem van geldelijke voordelen niet altijd in verhouding staat tot de door de werkgever betaalde kosten. 

In de specifieke situatie echter waarin de algemeen directeur de enige is die winst maakt voor rekwirante, hetgeen de belastingadministratie niet betwist, en waarin rekwirante uitdrukkelijk beslist om dit geldelijk voordeel toe te rekenen als een salarisbetaling aan de algemeen directeur, is het Hof van oordeel dat de belastingadministratie dan een beoordeling maakt van de opportuniteit van de uitgave wanneer zij de kosten voor de verwerving van het onroerend goed of het onderhoud ervan buiten beschouwing laat, hetgeen wettelijk niet mogelijk is. 

De belastingadministratie heeft ook geen beroep gedaan op artikel 53, lid 10, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen om de betrokken uitgaven af te wijzen, aangezien zij niet in verhouding zouden staan tot de inkomsten van rekwirante.

Het hof stelt dus vast dat het bedrag van de salarisbetaling ten gunste van de algemeen directeur een vrije beslissing van de vennootschap is. 

Evenmin wordt betwist dat is komen vast te staan dat de omzet van rekwirante gestaag stijgt als gevolg van de diensten die de algemeen directeur in de loop der jaren heeft verricht. 

Bijgevolg staat niets eraan in de weg dat de vennootschap besluit de uitkeringen ten gunste van de gedelegeerd bestuurder te verhogen. De uitgaven van rekwirante voor het betrokken onroerend goed worden dus aanvaard als beroepskosten.

Deze beslissing is ook doorslaggevend in het probleem van de terbeschikkingstelling door de vennootschap van een vakantiewoning, bijvoorbeeld aan de Belgische kust, ten behoeve van de directeur.